Britain's REALLY Got Talent? The Susan Boyle Affair (İngilizce başlık da havamız olsun diye...)

Efendim, son birkaç gündür çevrimiçi cemaatleri, blogları, haberleri vs. sallamakta olan ve artık neredeyse "lame" kategorisine giren bu haber bizim blogumuza taşınmasaydı ele güne karşı eksikli kalabilirdik, o sebeple buyrunuz buradan yakınız...

47 yaşında, "never-been-kissed", 20 yıl boyunca hasta annesine bakmış, öğrenme güçlüğü dolayısıyla formel eğitimle bir noktaya kadar haşır neşir olmuş ve konvansiyonel normlar bağlamında düşündüğümüzde güzel diyemeyeceğimiz bir kadın Susan Boyle. İngiltere'nin yetenek avı Britain's Got Talent'a katıldı ve olay yarattı. Sefiller müzikalinden I Dreamed a Dream adlı şarkıyı o kadar güzel söyledi ki başta ukala Simon olmak üzere (American Idol'dan bu yana kendisinin hastasıyız ailecek) bütün jüri şok oldu, ayakta alkışladı, "Üç yıldır karşıma çıkan en büyük sürpriz sensin", "Bu yarışmada bugüne kadar ağzımdan çıkan en büyük evet senin için geliyor" vs. diyerek kadıncağızı taltif ve tebrik ettiler.

Sonra? Amman ya Rabbim!!! Hem dünya medyası hem de bizim medya bu haberin üzerine atladı. Hürriyet kadın için "Recep İvedik kaşlı" tanımlamasını uygun görürken, CNNTürk kendisine "Susan Teyze" diye hitap etti. "Never judge a book by its cover" söylemleri aldı yürüdü, başta Simon olmak üzere (bu adam da babamın oğlu sanki, Simon Cowell'dır efendim tam adı) jüri ve seyirciler kadının görünüşüyle dalga geçtikleri için kınandılar, "Bak şarkıyı da ne güzel söyledi, oh bu da sana kapak!" diye yürekler soğutuldu akabinde. Kadın bir anda Batı toplumlarının (öeh Oksidentalizme gel) yüzeyselliğine karşı duran bir hareketin sembolü haline geldi. Neymiş efendim ses güzelliğiyle dış görünüşün ne alakası varmış da, herkes Barbie bebek gibi olmak zorunda değilmiş de, ne olacakmış bu yüzeysel toplumların hali böyle...

Canım kardeşim, güzel kardeşim. İyi dedin hoş dedin de sen bunları derken birkaç şeyi aklından geçirdin mi? Bir kere zaten sesle dış görünüşün ilgili olduğunu kimse iddia etmedi ki. Hatta bütün bu yetenek programlarında defalarca kanıtlandığı üzere dış görünüş ve ses/yorum güzelliği arasında çoğu zaman bir ters orantı olduğu bile söylenebilir. Dahası bu programlara katılan pek çok "bimbo" tabir ettiğimiz kadın daha üçüncü notadan sonra evine geri gönderilmiştir, ki hatırlatırım jüriler bu kişilerle de ölesiye dalga geçmektedir. Aynı şekilde bu bimbolardan ya da saçıyla, kıyafetiyle dansıyla akıllara zarar showlar yapan bilimum "weirdo"dan sesi çok güzel olanlar aynı şekilde alkışlarla karşılanırken sesi kötü olanlar da kahkalarla uğurlanmıştır.

Zira bu işin kitabında bu yazmaktadır. Jüri yarışmacıyı ezer, seyirci kendisiyle ezilen yarışmacı arasında bir özdeşlik kurar, bazılarının başarısından kendisine pay çıkarır, o yaparsa ben de yaparım der, bir başvuru formu doldurur ve sistem kendi kendini döndürmeye devam eder. Hiçbir zaman jüri seyirciye sevimli görünmek zorunda değildir. Aksine jüri ne kadar uyuzsa program o kadar izlenir hale gelir. Dolayısıyla jüriler de, dış görünüşüyle ya da sesiyle olması çok fark etmez, belli noktalarda açıkları olan insanlarla dalga geçmektedir. (Meraklısına not: Bizde de bu görev en iyi Armağan Çağlayan tarafından yapılmaktadır)

Ayrıca o kadın 47 değil de örneğin 27 yaşında olsa (yani senin eş/sevgili marjının içine girebilecek bir yaş grubunda olsa) sırf çok güzel şarkı söylüyor diye sen bu kadınla birlikte olur musun? Bak ol ya da olma demiyorum, sadece olur musun diyorum. (Okuyucuyla hepten senli-benli olma ekolü) Bence olmazsın. Aynı şekilde Susan'ın erkek hali gelip size/bize bir kahve içmeyi teklif etse kaçınız/kaçımız kabul edersiniz/ederiz? (Burada bireylerin cinsel tercihleri tamamen gözardı edilmiş, mümkün olduğunca genelleştirilmiş bir ifade kullanılmaya çalışılmıştır).

Neyse, sözün kısası davulun sesinin uzaktan hoş geldiği durumlardan biriyle daha karşı karşıyayız. Ajdar Anık'ın bir fenomen haline geldiği bir ülkeden bahsediyoruz burada. O adama ağzıyla değil de oturma organıyla gülenler Ajdar çok yakışıklı bir erkek olsaydı bu kadar eğlenebilirler miydi sizce? Evet diyorsanız 30 Rock'ın üçüncü sezonundan The Bubble isimli 15. bölümü izlemenizi tavsiye ederim. Oturduğumuz yerden kadını (aslında genel olarak bireyi) sadece dış görünüşüyle değerlendiren yüzeysel, materyalist kültüre saydırmaktan ala, kolay, keyifli iş yok da kendini o kültürden ne kadar ari kılabiliyorsun diye sormazlar mı insana?

Sonuç, eleştiri iyidir, yaratıcı eleştirici daha iyidir, yaratıcı özeleştiri içlerinde en iyisidir. Susan Boyle da seneye İngiltere adına Eurovision'a girsin bence, Hadise'yle kapıştırır görüntü mü ses mi sorusuna uygulamalı cevap ararız.